Είναι ταυτόχρονα η άρνηση καί η αντιστασή μας σέ κάθε εξουσία πού "παίζει" στίς βόμβες, στά όπλα καί στίς σφαίρες της τήν ανθρώπινη ύπαρξη, είναι η άρνηση σέ κάθε σκουπίδι εξουσιαστή, "σωτήρα", "εκπρόσωπο", "διαμεσολαβητή" πού έχει σάν μόνη "γλώσσα" τήν βαρβαρότητα ,τήν εκδίκηση,καί τόν τρόμο

Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΗ ΑΠΩΛΕΙΑ",ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΣΤΟΛΗ",ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΑΡΙΘΜΟΣ"

Καθόλου, δέν μέ ενδιαφέρει άν θά υπάρξει ή όχι πειστική "ανάληψη ευθύνης" γιά τίς "παράπλευρες απώλειες" στά Πατήσια όπου ένας 15χρονος Αφγανός ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ,η μικρότερη αδερφή του βρίσκεται μπροστά στόν κίνδυνο νά τυφλωθεί,η μητέρα τους τραυματίσθηκε καί συνολικά μιά οικογένεια διαλύθηκε αναζητώντας μετά τό ξερίζωμα από τήν χώρα της ,τήν δική της Ιθάκη στήν "ασφαλή" καί "φιλόξενη" Δύση! Από παρόμοιες τραγωδίες κανείς ποτέ δέν επιστρέφει "ο ίδιος" τήν επόμενη μέρα καί τά βήματα στήν καθημερινότητα πλέον είναι τόσο βαριά όσο η "αγκαλιά" τού θανάτου στό παιδί σου καί τό αδέρφι σου!

Δέν μέ ενδιαφέρει ποιό από τά πολλά πτώματα πού σαπίζουν στόν χώρο τής βιαιολαγνείας καί τού μηδενισμού θά υπογράψει κάτω από τό φονικό,ούτε θά κρατήσω "στάση αναμονής"(δέν τό έκανα ποτέ αυτό τό λάθος,δέν θά τό κάνω πολύ περισσότερο τώρα) πού απλώνει παντού σιωπή καί συνενοχή,γιά νά τοποθετηθώ μέ όλο μου τήν απέχθεια καί τό μίσος γιά τά ανεύθυνα σκουπίδια τού δυναμίτη από τόν κάδο-φέρετρο τής όποιας φασίζουσας "πρωτοπορίας"!

Γιατί είναι γνωστό, πώς η επιλεκτική στάση στήν κτηνώδη απόλυτη βία καί στό μακελειό τής ανθρώπινης ζωής, μόνο αναρχική καί αντιεξουσιαστική στάση δέν είναι.

Δέν μέ ενδιαφέρει ποιός άψυχος,δειλός καί ανεγκέφαλος επιμένει μέρες νά κρύβεται πίσω από αυτό τό έγκλημα,δέν θά μέ καθορίσει τό "χρώμα",η σημαία, οι "απόψεις",τά "κίνητρα",οι "προθέσεις" ή οι δικαιολογίες τής "επιχειρησιακής" του βλακείας αφού κάθε μορφής μιλιταριστικές πρακτικές είναι αντικοινωνικές, φασιστικές καί εχθρικές γιά τόν αναρχισμό,γιά τό κίνημα οργάνωσης ενός άλλου Κόσμου πού δέν θά έχει διαμελισμένους ανθρώπους από τήν πείνα,τήν φτώχεια,τήν προσφυγιά,τούς πολέμους,τόν ρατσισμό,τήν εκμετάλλευση καί τήν αλληλοεξόντωση!

Δέν περιμένω τήν "απολογία" ή τήν "αιτιολογία" τής όποιας ένοπλης "κουλτούρας",δέν μέ αφορούν ως "προϋπόθεση" καί "συνθήκη" γιά νά προχωρήσω στήν καταδίκη αυτής τής κτηνωδίας. Δέν ενδιαφέρει τήν οργή μου άν τά θύματα ήταν ή όχι μετανάστες,μπορεί νά ήταν ο εργαζόμενος στά σκουπίδια,η καθαρίστρια στίς σκάλες,ένας άστεγος,ένας χρήστης ναρκωτικών,ένας από εμάς,ένας από όλους τούς άλλους.....

Η αλληλεγγύη καί έμπρακτη συμπαράσταση στήν οικογένεια Νατζάφι από τό Αφγανιστάν είναι ή ίδια μας η ιδέα,ο στόχος,η ηθική,τά θεμέλια γιά τήν παγκόσμια κοινότητα όπου τό "εγώ" καί η αποξένωση θά έχει ανατραπεί από τό "εμείς" καί τήν συλλογικότητα!

Είναι ταυτόχρονα η άρνηση καί η αντιστασή μας σέ κάθε εξουσία πού "παίζει" στίς βόμβες ,στά όπλα καί στίς σφαίρες της τήν ανθρώπινη ύπαρξη,είναι η άρνηση σέ κάθε σκουπίδι εξουσιαστή ,"σωτήρα","εκπρόσωπο","διαμεσολαβητή" πού έχει σάν μόνη "γλώσσα" τήν βαρβαρότητα, τήν εκδίκηση, καί τόν τρόμο

ΟΧΙ καί ξανά ΟΧΙ στόν αυτοσκοπό καί στήν εξουσία τής Βίας

Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Κάϊν)
μεμονωμένο άτομο από τό αναρχικό κίνημα