Tο Δικό Μου Κίνημα Ενάντια Σε Όλους Τους Στρατούς…

- δέν συμμετείχε στήν εξαγορά τής μνήμης τής εξέγερσης τού ' 73 από εξουσιαστές, κόμματα, οργανώσεις καί "κοινωνικούς αγωνιστές", ούτε σπίλωσε τόν ματωμένο Νοέμβρη μέ "τακτικό στρατό" καί μέ τίς από τά "αριστερά" εμφυτευμένες τού κινήματος, σχεδιασμένες σέ υπόγεια , "αντικαθεστωτικές δολοφονίες"

- δέν βάπτισε κάνες όπλων μέσα στήν δεξαμενή τής συλλογικής μνήμης γιά νά παρασύρει σέ νέες ήττες τούς εξαθλιωμένους καί αδικημένους τού κοινωνικού πολέμου

- δέν επιλέγει "στρατόπεδο", ούτε "τόπους θυσίας" μέ ονόματα "εθνικών" ή "κοινωνικών ηρώων". Επιλέγει εκείνη τήν στάση ζωής καί αντίστασης όπου η ταξική του πάλη δέν δολοφονεί γιά τό "δίκαιο τής επανάστασης" καί τήν "αποκατάσταση τής ειρήνης"

- δέν φέρνει στολή, σημαία καί πατρίδα καμμιάς "πρωτοπορίας" , "κλειστής" ή "ανοικτής συνέλευσης στρατευμένων" πού μάς προτείνουν ένα νέο Κόσμο -μιά νέα Κόλαση από "απόλυτες αλήθειες"- μέ τίς προδιαγραφές τού παλιού

- δέν ακολουθεί κανένα "πολέμαρχο" καί "στρατιωτικό ακόλουθο" τής "επανάστασης", τό "οπλοστασιό" του δέν είναι "ο σκοπός αγιάζει τά μέσα" καί αρνείται τίς πατρίδες ή τίς "πατρίδες" τών κάθε λογής εκμεταλλευτών καί ηγετών πού δολοφονούν ή εξασκούνται στήν βαρβαρότητα στό όνομα τής "λαϊκής βούλησης καί επιθυμίας"

- έχει λιποτακτήσει οριστικά από τό στρατόπεδο τής τυφλής υπακοής καί τής "σιδερένιας" συνωμοτικής πειθαρχίας στήν ένοπλη γραμμή καί σέ έναν εντολέα καί εκτελεστή "λαϊκό στρατό" πού καθοδηγεί ή αποδίδει "δικαιοσύνη" μέ στρατιωτικούς όρους

- δέν ανήκει σέ εκείνες τίς παλαιο-αποικίες τής δήθεν "αντιστρατιωτικής πάλης" πού φωνάζουν γιά "δίκαιες δίκες" καί "αφοπλισμό", τήν στιγμή πού οι ίδιοι δέν έκαναν κάν "δίκη" εκτός από εκείνη τήν "πολιτική δράση" πού ναρκισσεύεται μόνο μέ τήν αφή στήν σκανδάλη

- δέν ανήκει σέ εκείνους πού διεκδικούν από τό στρατόπεδο τής αστικής νομιμότητας, όσα ο "παράνομος στρατός" τους κάποτε είχε εκτελέσει στά μπλόκα καί στίς ενέδρες "αναλαμβάνοντας τήν ευθύνη"

- όσες "πύλες" καί άν είχε (ή έχει ακόμη...) τό στρατόπεδο τών "ελίτ-πρωτοποριών", δέν θά τίς περάσει. Δέν θά καταταχθεί ποτέ εκεί. Δέν θά ντυθεί τίς "επιλογές" τους, τήν "ηθική" τους, τήν "αποστολή" τους, τό "φρονημά" τους. Δέν αρνηθήκαμε τόν εθνικό στρατό γιά νά συμφωνήσουμε μετά στίς "επιχειρήσεις" ενός νέου "σωτήρα -αυτοκράτορα" γιά τήν απαλλαγή τής κοινωνίας από τό "θεσμημένο κακό". Δέν έχουμε κοινή πορεία μέ "αποθήκες" στρατιωτικής αντίληψης πού "καταφέρνουν" νά φαίνεται ο διεθνισμός σάν μιά άλλη κοιτίδα νεοφιλελεύθερου φασισμού ή σοσιαλφασισμού

- συναντήθηκε μέ τήν μνήμη τού νεκρού πατέρα μου στήν κατοχή, στόν εμφύλιο, στήν Κορέα μέ τήν δέσμευση νά μήν κρατήσω ποτέ όπλο είτε γιά τίς πηγές τού κεφαλαίου, είτε γιά τίς "ιδεοληψίες" εκείνες πού θέλουν νά "εκπροσωπήσουν" τά συμφεροντά μας στά ακροδάκτυλα τής ένοπλης "σοφίας"


Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΝΗΜΗ...
- είναι η μνήμη χιλιάδων, εκατομμυρίων σκοτωμένων στά μέτωπα τών πολέμων, στό τέμπλο τής "δημοκρατίας" ή τής "επανάστασης". Από μικρό παιδί θυμάμαι φορτηγά μέ νεκρούς μάρτυρες καί θύματα μιάς "αλλαγής" πού ποτέ δέν ήρθε καί "στρατούς" νά αποχωρούν ή νά έρχονται διεκδικώντας ή απαιτώντας τήν "υποστήριξη" καί τήν "συνδρομή" μας. Δέν υπάρχει περίσσιος χώρος στήν μνήμη μου πιά, αφού έχει υπερχειλίσει από τά πτώματα "ελεύθερων πολιορκημένων", μεραρχίες καί λόχους εσωτερικών ή εξωτερικών εχθρών, πεδία μάχης καί βιντεοταινίες φρίκης. Στήν μνήμη τού δικού μου καταυλισμού, μικροί καί μεγάλοι στρατοί κλείνουν καί ανοίγουν φυλακές καί Μακρονήσια όποτε αυτοί θέλουν.

Στό όνομα -άλλη μιά φορά- τής απελευθέρωσης από τούς στρατοδίκες τού εσωτερικού εχθρού, δέν θά τραγουδήσουν στήν πλάτη μου οι μιλιταριστές (οι άλλοι έκτακτοι στρατοδίκες...) τής "επανάστασης" τόν εθνικό ύμνο τής "αυθεντίας" πού τεμαχίζει τήν ανθρώπινη υπόσταση στήν γιάφκα τής αποκτήνωσης, "μέ όλα τά μέσα"

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΚΙΝΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ (ΟΠΩΣ ΕΤΣΙ ΤΟ ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ "ΚΟΡΥΦΩΣΗ" ΚΑΝΕΝΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΥ...)
- έχει χιλιάδες γιώτα πέντε (ένας από αυτούς καί εγώ) άοπλου "άτακτου στρατού" πού δέν κατατάχθηκε, δέν εκπαιδεύθηκε, δέν όπλισε, δέν σημάδεψε. Δέν ξέρει από "πολεμικές συνθήκες", δέν θέλει νά τίς γνωρίσει. Δέν θά τά "βγάλει πέρα" σέ έναν "εμφύλιο". "Στρατιώτες" του ονείρου ενός άλλου Κόσμου χιλιάδες "τρελοί"
ορκίστηκαν στόν πασιφισμό μιάς "χαμένης πατρίδας" πού ακόμα ψάχνουν, χωρίς η "θητεία" τους νά ατιμωθεί από τό αίμα άλλων. Δέν όπλισαν ποτέ, δέν σημάδεψαν "κινούμενο στόχο" παρά ίσως μερικές φορές τόν εαυτό τους στήν σκοπιά

- δέν χειροκροτεί μιλιταριστές καί στρατευμένους πού υποδύονται τούς "ειρηνιστές" καί "ανυπότακτους"

ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ "ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΥΣ ΑΛΛΟΥ...", ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΚΙΝΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ, ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ!!!


Ενας από τούς "καραγκιόζηδες τών Εξαρχείων"(τότε) πού προσπάθησε νά κρατήσει τήν ψυχραιμία του...

Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Κάϊν)
μεμονωμένο άτομο από τό αναρχικό/ελευθεριακό κίνημα