ΠΑΝΤΙΓέΡΑ: Δύo κόσμοι σε σύγκρουση! Ή πως οι "καλικάντζαροι" βρέθηκαν στην Piazza Duomo του Μιλάνο.

Δύo κόσμοι σε σύγκρουση! Ή πως οι "καλικάντζαροι" βρέθηκαν στην Piazza Duomo του Μιλάνο.

Posted: by παντιγέρα in

Έρχονται τα Χριστούγεννα και σε όλο τον κόσμο στήνονται events που μας εισάγουν στο εορταστικό κλίμα. Πολλοί από εμάς, μεγαλώσαμε με παραμύθια από τους μύθους των καλικαντζάρων που κάθε χρόνο, παραμονή Χριστουγέννων, εμφανίζονται στη γη για να βασανίζουν τους ανθρώπους μέχρι τα Θεοφάνεια. Σύμφωνα με τον μύθο, καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου βρίσκονται κρυμμένοι κάτω από τη γη και κόβουν επιμονα το δέντρο που τους στηρίζει, ενώ όταν φτάσουν στο κρίσιμο σημείο, για να μην τους πλακώσει το έδαφος, βγαίνουν στην επιφάνεια με σκοπό να βλάψουν όσους τους αντικρίζουν. Είναι προφανώς ικανοί να χαλάσουν το ειδυλλιακό τοπίο των γιορτών.

«Κατοικία, δικαιώματα κι αξιοπρέπεια. Διώξτε την κλίκα από την πόλη»*

Βέβαια, οι μύθοι όπως και τα παραμύθια -που σίγουρα χρειάζονται έναν καλό κι έναν κακό- έχουν την έκβαση αυτού που αφηγείται την ιστορία. Αυτός πλάθει τους ρόλους, αυτός αποφασίζει πότε –και αν- «ζήσαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα». Σίγουρα πάντως, αίσιο τέλος μπορεί να έχει και μια ιστορία που δεν τελείωσε ακόμη… Και η δική μας ιστορία αυτή τη φορά ξεκινά στην Piazza Duomo. Στο κέντρο του Μιλάνο. Ανήμερα της έναρξης της “La Prima della Scala”. Εκεί που η πολιτική ελίτ της Ιταλίας και της Ευρώπης, κοσμικοί, επιχειρηματίες, τοπικό κράτος και ντίβες της εγχώριας βιομηχανίας θεάματος, συγκεντρώθηκαν σε μια φιέστα αντάξια του κόσμου τους. Εισιτήριο; Πολλές εκατοντάδες ευρώ! Δυστυχώς ή ευτυχώς –είπαμε αυτά τα καθορίζει ο αφηγητής- δεν μας προσκάλεσαν. Αποφασίσαμε να πάμε λοιπόν απρόσκλητοι.

Στιγμιότυπο από την Σκάλα του Μιλάνο. Παρών και ο Μάριο Μόντι, ο τεχνοκράτης πρώην πρωθυπουργός

Καθώς όμως βγαίνεις από το Mετρό για να πας στη συγκέντρωση, βλέπεις εκείνο το τεράστιο πλήθος κόσμου το οποίο έρχονταν από το πρωϊ της Κυριακής 7/12 στην κεντρική πλατεία. Η πόλη στολισμένη με το μεγάλο Δέντρο πλάι στα stands των οίκων μόδας και των μεγάλων επιχειρήσεων, ο Άγιος Βασίλης στη μέση να βγάζει φωτογραφίες με μικρά παιδιά, υπό τα φλας των -τελευταίας τεχνολογίας- τηλεφώνων, ενώ στις σημαίες των διαφόρων κρατών που είναι κρεμασμένες στα κτήρια, ευχές για Καλά Χριστούγεννα˙ όλα τα «καθώς πρέπει» που παραπέμπουν σε μια πλήρως εμπορευματοποιημένη κανονικότητα. Ομολογουμένως επιβλητική. Στο μέγαρο της Scala ετοιμάζονταν πυρετωδώς για την νέα εκδοχή των έργων του Beethoven με την οποία θα έκαναν τα εγκάινια της.

Έξω ακριβώς, υπό την περιφρούρηση πολλών διμοιριών και υπό το «άγρυπνο βλέμμα» του ελικόπτερου της αστυνομίας, ξεκινούσε η συγκέντρωση Επιτροπών Πάλης για την Κατοικία, συνδικάτων και πολιτικών χώρων από όλες τις πλευρές του ανταγωνιστικού κινήματος. Υπό τους ήχους των Addio Lugano Bella, του Bella Ciao και του τραγουδιού της Διεθνούς από τη ζωντανή «ορχήστρα» των διοργανωτών. Λίγο πριν, μέλη του κινήματος υπεράσπισης της κατοικίας είχαν αναρτήσει πανό στην είσοδο της Έκθεσης. «Καταλαμβάνουμε όλα τα άδεια σπίτια! Σταματήστε τις εξώσεις».** (Δείτε εδώ προηγούμενη ανταπόκρισή μας για το κίνημα υπεράσπισης κατοικίας, ανάντια στις εξώσεςι στην Ιταλία και στο Μιλάνο)

Η πρώτη γραμμή του μπλοκ των διαδηλωτών. Διακρίνεται σε μία από τις αυτοσχέδιες “ασπίδες» το σύνθημα «Romanos resiste!», “Ρωμανέ αντιστάσου!»

Κόσμος αρχίζει να έρχεται μαζικά, από όλες τις γειτονιές. «Ενώνουμε τις μάχες! Κάνουμε έξωση στην κάστα της διαφθοράς, των ρατσιστών και των μαφιόζων», έγραψαν κάποια από τα κοινωνικά κέντρα, στο κάλεσμα της πορείας, την προηγούμενη βδομάδα. «Ο Νίκος Ρωμανός αντιστέκεται», στην αυτοσχέδια ασπίδα λίγο πριν τη σύγκρουση με την αστυνομία η οποία προσπαθεί να περικυκλώσει την συγκέντρωση. Η αστυνομία δεν πετάει δακρυγόνα. Βλέπεις είμαστε μέσα στην καρδιά του κόσμου και της κοινωνίας που υπερασπίζεται. Δεν θέλει να «φάνε χημικά οι δικοί τους». «Δεν έχουμε να δώσουμε 1000 ευρώ [σε νοίκι] κάθε μήνα, γι αυτό καταλαβάνουμε τα σπίτια», φωνάζει το κίνημα. Και απαντάει στην πρόκληση με αυγά, ντομάτες, καπνογόνα και «αναδιάταξη» του χώρου. Συγκρούσεις με την αστυνομία. 4 τραυματίες˙ οι δύο αστυνομικοί.

Οι «καλλικάντζαροι» επιτίθενται. Οι κονωνίες που δημιουργούνται στις γειτονιές, οι δεσμοί αλληλεγγύης μεταξύ ντόπιων και μεταναστών˙ μια άλλη κουλτούρα διαβίωσης κι ένας άλλος πολιτισμός. Ένα κοινωνικό ρεύμα για την ικανοποίηση των αναγκών της επιβίωσης, συνδεδεμένη με την προσπάθεια δημιουργίας ενός άλλου προτύπου ζωής. Μειοψηφικό αλλά υπαρκτό. Αυτοοργανωμένο στις γειτονιές, στα κοινωνικά κέντρα, στα σωματεία βάσης. Ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης και των επιχειρήσεων που επιμένουν να προσπαθούν να τους στερήσουν τα στοιχειώδη. Ενάντια στην ξενοφοβία και το φασισμό, που προσπαθεί να σηκώσει κεφάλι ξανά. Ένα υπαρκτό ρεύμα που με τις αδυναμίες και τις αντιφάσεις του προσπαθεί να δημιουργήσει, εδώ και τώρα, με τα δικά του μέσα, μια κίνηση ενάντια στην κυρίαρχη. Εδώ. Στην κεντρική φίεστα της μητρόπολης. Για να τους πιέσουμε λίγο. «Ποιος είπε ότι δεν υπάρχει;», λέει ένα παλιό τραγούδι της ιταλικής αυτονομίας.

Είχαν προηγηθεί πολύμορφες δράσεις στις γειτονιές όλες τις προηγούμενες μέρες. Απόπειρες της Forza Nuova, να κάνει –αντιγράφοντας μάλλον την Χρυσή Αυγή- λαϊκή διανομής τροφίμων μόνο για Ιταλούς –προφανώς υπό την προστασία της Αστυνομίας-, εμποδίστηκαν από κατοίκους και αλληλέγγυους. Μια μαζική πορεία όλων των «πολλαπλών πραγματικοτήτων» -όπως ονομάζουν τους κόσμους που παράγονται σε κάθε γειτονιά- προς το δημαρχείο του Μιλάνο. Οικογένειες με μικρά παιδιά στα καροτσάκια, νέοι, φοιτητές, άνεργοι, μετανάστες από κάθε αθέατη πλευρά του Μιλάνο, που αυτές τις μέρες, χτυπιέται από την κυβέρνηση και τις τοπικές αρχές, καθώς χαλάνε την πλούσια –προς πώληση- εικόνα της μητρόπολής τους. Για τη σημειολογία, εκείνη τη μέρα, ξεκίνησαμε από την ΕΧΡΟ και διασχίζοντας το κέντρο του Μιλάνο, πλάι στα ευφάνταστα μαγαζιά των μεγάλων οίκων, περάσαμε δίπλα από την piazza Duomo και καταλήξαμε στην piazza della Scala. Στο Δημαρχείο. Από κοντά κι οι δημοσιογράφοι. Ξέρετε, εκείνοι που προσπαθούν να απαθανατίσουν μια στιγμή με όποιο και για όποιο κόστος. Η Corriere TV, η Rai και άλλοι. Ας είναι˙ καταφέραμε να βρούμε κι εμείς υλικό.

Όταν βρίσκεσαι «εκτός τόπου», σκέφτεσαι πολλές φορές τις μάχες που έδωσες, τους συντρόφους που ήταν μαζί σου εκεί, και ίσως αναπαράγεις, εκεί που βρίσκεσαι, τις ιστορίες. Άλλοτε πάλι προσπαθείς να βρεις τρόπους να διαμαρτυρηθείς για κάτι που συμβαίνει στον τόπο από τον οποίο λείπεις. Πόσο μάλλον αυτές τις μέρες. Ίσως η συνειδητή συμμετοχή σε κάθε τι που γεννιέται εδώ και τώρα, είναι πιο σημαντική καθώς φέρνει το παρελθόν, το παρόν και το αύριο των μαχών μας, πιο κοντά στον ορίζοντα του πυκνού πολιτικού χρόνου. Και η μεταφορά της στον τόπο από όπου λείπεις, ενδιαφέρουσα δύσκολη. Ειδικά τις «μέρες του Δεκέμβρη». Πολλές μάχες σε μια.

Οι «καλλικάντζαροι» του κινήματος ενάντια τις εξώσεις, πάντως, λίγες μέρες πριν, έστελναν μήνυμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης στον Νίκο Ρωμανό και στους υπόλοιπους απεργούς πείνας, καθώς και στη νεολαία και στους εργαζόμενους που μάχονται στην Ελλάδα.

Και ίσως αυτό να είναι το καλύτερο τέλος μιας ιστορίας που δεν έχει ακόμη τελειώσει:

[…] Εμείς, που συμμετέχουμε στην μάχη για την κατοικία, στο αντιφασιστικό και αντικαπιταλιστικό κίνημα, σε αυτό το μέρος του κόσμου, θεωρούμε πως η πάλη για αξιοπρεπή ζωή, η πάλη για το δικαίωμα στην μόρφωση και για την κοινωνική απελευθέρωση, είναι μία και ενιαία πάλη ενάντια στον καπιταλισμό. Είμαστε αλληλέγγυοι με τις κοινωνικές μάχες κόντρα στο σύγχρονο κράτος εκτάκτου ανάγκης το οποίο δημιουργεί φυλακές υψίστης ασφαλείας, στρατόπεδα συγκέντρωσης και προσπαθεί να καταστείλλει κάθε κοινωνικό αγώνα. Ενάντια στο δόγμα της μηδενικής ανοχής. Είμαστε αλληλέγγυοι με τον Νίκο Ρωμανό και με τους άλλους κρατούμενους που πραγματοποιούν απεργία πείνας για την ικανοποίηση των δικαιωμάτων τους. Είμαστε αλληλέγγυοι με τις δράσεις αλληλεγγύης που έχουν ήδη γίνει ή θα γίνουν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Δεν ξεχνάμε τον Αλέξη και την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. Θα νικήσουμε!