Εφημερίδα τοίχου που κολλήθηκε την περασμένη εβδομάδα στην κέρκυρα σχετικά με το ΕΠΑΜ από την Πρωτοβουλία για το Ξεσκέπασμα του Συγκαλυμμένου Εθνικισμού


… και ο θεός (ο ελληνικός) έπλασε το επαμ

Τι εστί άραγε ενιαίο παλλαϊκό μέτωπο; Ποιο είναι το ΕΠΑΜ που τόσο υποτιμήσαμε και που μας εκπλήσσει τόσο αρνητικά τελευταία; Αν βάλεις λίγο από αγάπη για την πατρίδα, λίγο από συναγερμό μπροστά στην καταστροφή, λίγο από λαϊκή επανάσταση, λίγο από «εμπεριστατωμένη» οικονομική ανάλυση……… βουαλά…….έχεις το ΕΠΑΜ.

Το ΕΠΑΜ δημιουργήθηκε τον Ιούλιο του 2011 για να σώσει την πατρίδα από τους ξένους λύκους και τους δοσίλογους εντολοδόχους τους, όπως συχνά λένε οι υποστηρικτές του. Να τα πάρουμε όμως από την αρχή. Μετά από τους μεγάλους λαϊκούς αγώνες κατά του μεσοπροθέσμου την άνοιξη του 2011 και τον ξεσηκωμό όλων των αντιπολιτευόμενων δυνάμεων της χώρας, συμπεριλαμβανομένου και του νεοεμφανιζόμενου κινήματος των αγανακτισμένων, μια νέα δύναμη εμφανίζεται δειλά δειλά σε όλη τη χώρα, οι θαυμαστές του Δημήτρη Καζάκη, ενός γνωστού στα μίντια οικονομολόγου. Εκείνη την εποχή εμφανίζονται διάφοροι επιστήμονες, καλλιτέχνες και «παλαιοί επαναστάτες» που από το γνήσιο, υποτίθεται, ενδιαφέρον τους για τα βάσανα του ελληνικού λαού πηγαίνουν στις πλατείες για να καταθέσουν την «έμπειρη, αμερόληπτη, εμπεριστατωμένη άποψη» τους για την ελληνική κρίση, τα λάθη που έχουν γίνει από τους έλληνες πολιτικούς και για το τι θα μπορούσε να αλλάξει από εδώ και πέρα. Μέσα σ’αυτούς τους επίτιμους καλεσμένους των πλατειών που ήταν πάντα ολίγον θολό το ποιος τους καλούσε, ήταν και ο Καζάκης, του ΕΠΑΜ. Ο Καζάκης αναγνωρισμένος οικονομολόγος με πτυχία και εμπειρία, με επιστημονικό προφίλ, αλλά και λαϊκότητα (ή καλύτερα λαϊκισμό), από την αρχή έπιανε τον παλμό των νεοελλήνων και σουλάτσαρε θεαματικά από πλατείες σε αίθουσες και από αίθουσες σε τηλεοπτικά πάνελ.



ρητορική … πιάτσας & αμφιθεάτρου
Η ρητορική του ήταν ιδιαιτέρως ελκυστική και πονηρά υφασμένη, αφού από τη μία είχε μια οικονομοτεχνική ανάλυση της σύγχρονης (και όχι μόνο) ιστορίας της Ελλάδας, με επιχειρήματα και πληθώρα στοιχείων που θα έπειθαν και τον πιο δύσπιστο μη γνώστη εξειδικευμένων οικονομικών και από την άλλη είχε έναν λόγο εσκεμμένα και κατ’επίφαση λαϊκό που μιλούσε για την ανάγκη να παραγκωνιστούν οι όποιες πολιτικές-ιδεολογικές διαφορές των ελλήνων με σκοπό την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Ο Καζάκης αξίωνε οι ταξικές και πολιτικές αντιθέσεις της ελληνικής κοινωνίας (όπως και κάθε κοινωνίας) να τσουβαλιαστούν κάτω από μια επίπλαστη εθνική ενότητα. Ο «καλός» αυτός κύριος είχε πάντα να επιδείξει μία πληθώρα στοιχείων που αποδείκνυαν, υποτίθεται, τη διαχρονική και συστηματική επίθεση των ξένων δυνάμεων, των μεγάλων ξένων συμφερόντων και των διεθνών οργανισμών ενάντια στην ελλάδα. Στο ίδιο συνομωσιολογικό ύφος καταδίκαζε την ξεπουλημένη πολιτική των τελευταίων ελληνικών κυβερνήσεων, όπως κάνει κάθε φιλόδοξος κομματάρχης που σέβεται τον εαυτό του. Το πακέτο λύσεων που πρότεινε ήταν η επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή, η ενδυνάμωση της εθνικής οικονομίας, η εθνική κυριαρχία και άλλα διάφορα εθνικοαπελευθερωτικά. Όσο για τον Καπιταλισμό, ως σύστημα αδηφάγο και υπερεθνικό, ούτε αναφορά. Για την ταξική διαστρωμάτωση των ανθρώπων, ανεξαρτήτως εθνικής προέλευσης, επίσης ούτε αναφορά. Για τον συγκαλυμμένα εθνικιστικό λόγο του δόκτωρα Καζάκη, αυτά είναι αναλύσεις ξεπερασμένες μιας και τώρα, η όποια στοιχειωδώς πολιτική θέση, χαρακτηρίζεται ως κομματική αγκύλωση. Ο κύριος Καζάκης μετά από κάθε «παράσταση», όμορφα και ηρωικά, εξαφανιζόταν για να πάει στην επόμενη πλατεία, στην επόμενη πόλη, στο επόμενο κανάλι, αφήνοντας το ενθουσιασμένο κοινό να μιλάει για τον πολύ ενημερωμένο επιστήμονα, αλλά και τον προσιτό άνθρωπο, τον έναν από εμάς, που ξέρει όμως πιο πολλά από εμάς.



φίλοι & εχθροί του επαμ (έθνος VS τάξη γράψατε 1-0)

Και έτσι σιγά σιγά με παρουσία σε όλη την Ελλάδα, με γεμάτες πλατείες και αμφιθέατρα, με όλο και περισσότερο κόσμο να πίνει νερό στο όνομα του Καζάκη, στήνεται ένα κανονικό fan club και ιδρύεται στα μέσα Ιουλίου το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο. Το ΕΠΑΜ, διατείνεται ότι δεν είναι κόμμα και μάλιστα ότι δεν επιθυμεί τον εγκλωβισμό των Ελλήνων στις κομματικές και όποιες άλλες ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές. Το ΕΠΑΜ διατείνεται ότι είναι μέτωπο και ο ρόλος του είναι προσωρινός και στοχεύει μόνο στην ανασυγκρότηση της χώρας, όπως το ΠΑΣΟΚ στοχεύει στο σοσιαλισμό, το ΚΚΕ στον κομμουνισμό κ.ο.κ. Στο ΕΠΑΜ χωράνε οι πάντες, αριστεροί και δεξιοί, ακροαριστεροί και ακροδεξιοί. Πατριώτες να είναι και να θέλουν να σωθεί το έθνος και όλα τα άλλα λύνονται. Και οι εχθροί, τότε, ποιοι είναι για το ΕΠΑΜ; Οι ξένοι, φυσικά, που μας πολεμούν από τα γενοφάσκια μας, οι γερμανοί κατακτητές, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί, οι τούρκοι που καιροφυλακτούν στα σύνορά μας, οι ξένοι πολυεθνικοί όμιλοι και όλοι οι έλληνες πολιτικοί που ξεπουλάνε την εθνική μας κυριαρχία. Τόσο απλά είναι τα πράγματα για το ΕΠΑΜ. Και στον αγώνα που έχει εξαπολύσει απέναντι σε όλα αυτά τα δεινά ευπρόσδεκτοι είναι όλοι, και πάνω απ’όλα όλοι οι ένστολοι, στρατιωτικοί και αστυνομικοί, η εκκλησία που πρέπει να οργανώσει λαϊκοκληρικές συνελεύσεις και όλη η ελληνική ομογένεια. Δηλαδή με άλλα λόγια, ευπρόσδεκτοι είναι ακόμα και αυτοί που πατάγανε με τα άρβυλα τους τα δημοκρατικά δικαιώματα των επαναστατημένων ανθρώπων κατά τη διάρκεια της δικατατορίας του Παπαδόπουλου, ακόμα και αυτοί που σπάνε τα κεφάλια των διαδηλωτών με τα γκλομπ τους στις αντιμνημονιακές πορείες, ακόμα και οι πλούσιοι παπάδες που απολαμβάνουν την αμύθητη εκκλησιαστική περιουσία και διαπλέκονται σε τεράστια οικονομικά σκάνδαλα, ακόμα και οι businessmen της διασποράς που επεκτείνουν τις μεγαλοεταιρείες τους στο εξωτερικό. Είναι ευπρόσδεκτοι όλοι οι απανταχού έλληνες μόνο και μόνο επειδή είναι έλληνες. Και οι μετανάστες που ζουν εδώ; Για αυτούς γιατί δε μιλάει το ΕΠΑΜ; Αυτοί δεν είναι οι πρώτοι που πλήττονται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων, της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ.; Με αυτούς δε βράζουμε στο ίδιο καζάνι; Όχι, εμείς ταιριάζουμε πιο πολύ με τους έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες και τραπεζίτες που είναι μέσα στις ζεστές τους βίλλες! Άλλωστε για το ΕΠΑΜ, σύμφωνα με άρθρο στο site του, η σημαία και το εθνικό νόμισμα είναι τα σύμβολα αυθυπαρξίας μίας χώρας. Το κόμμα του κυρίου Καζάκη, και σε άλλα άρθρα στο site του, δεν παραλείπει να μας υπενθυμίζει την εθνική μας καταγωγή και τους εθνικούς μας εχθρούς, όπως στο άρθρο για την επέτειο των Ιμίων, που μόνο ακροδεξιές οργανώσεις θα έβρισκαν επίκαιρο.



μεταξύ μας μεταξάς

Αν το Ε.ΠΑ.Μ., σας θυμίζει και λίγο από Ε.Α.Μ. (εθνικό απελευθερωτικό μέτωπο) και αν η «ευπρόσδεκτη» ΕΛ.ΑΣ (ελληνική αστυνομία) σας θυμίζει και λίγο από Ε.Λ.Α.Σ. (ελληνικός λαϊκός απελευθερωτικός στρατός), αυτή ακριβώς είναι η επιτυχία της σούπας του Καζάκη που μυρίζει τόσο πατριωτισμό και λαϊκισμό όσο και η σούπα κάποιων άλλων (εθνικο)σοσιαλιστών του παρελθόντος που μιλούσανε πάντα με το έθνος πρώτη λέξη και μετά σφαγιάζανε εκατομμύρια ανθρώπων που δε γουστάρανε. Και γι’αυτούς που δε φοβούνται τα ζόμπι του μεταξά και του χίτλερ, να μην αυταπατώνται: ο απολυταρχισμός μεταλλάσεται με τον καιρό, βγάζει τη σβάστικα και το χακί, φοράει γραβάτα και σακάκι, και μας λέει «ωραία, δημοκρατικά, επιστημονικά λόγια» που μας μιλάνε στο μυαλό και στην καρδιά…