Θα μπορούσε να είναι ένα γεγονός που εξελίσσεται παντού στις δυτικές μητροπόλεις. Από την Αθήνα, το Βερολίνο, τις Βρυξέλες, το Σαν Φρανσίσκο…Αυτή τη φορά είναι μια συνοικία στο Βόρειο Λονδίνο. Οι αιματηρές κοινοτοπίες της εξουσίας μιλάνε παντού την ίδια γλώσσα: σκουρόχρωμος, αστυνομικό μπλόκο, εκπυρσοκρότηση, αίμα. Και μετά κάμερες, media, δηλώσεις κρατικών αξιωματούχων που υπόσχονται άπλετο φως στην υπόθεση και μηδενική ανοχή σε αυτούς που θα διανοηθούν να διαταράξουν την τάξη. Πρόζες δημοκρατίας που δεν χρειάζονται καν μετάφραση. Παντού και πάντα ίδιες.

Η δολοφονία του 29χρονου Μαρκ Ντάγκαν από αστυνομικούς άναψε τη φωτιά που σιγόκαιγε στο προολυμπιακό Λονδίνο. Αν στην Γηραιά Αλβιώνα ο κόσμος της εξουσίας καμώνεται πως σοκάρεται από την διαπλοκή και την διαφθορά των ΜΜΕ με πολιτικούς (με αφορμή το πρόσφατο «σκάνδαλο» τηλεφωνικών υποκλοπών από εφημερίδες του ομίλου Μέρντοχ) αυτή τη φορά, δύσκολα κρύβει την αμηχανία του. Οι έννοιες της ταξικότητας, της φτώχειας, των αποκλεισμών, της οργής τους, της αστυνομικής βαρβαρότητας που τις συνοδεύει, του ρατσισμού που είναι πανταχού παρών, τσαλακώνουν την εικόνα όχι μόνο ενός «πολυεθνικού» Λονδίνου αλλά συνολικά των αξιών ενός πολιτισμού περιφράξεων. Η αμηχανία βέβαια είναι πάντα πρόσκαιρη για της μηχανές εξουσίας και το προσωρινό μούδιασμα υπερκαλύπτεται άμεσα από επιδείξεις δύναμης και δημοκρατίας…Υπάρχει εξάλλου μπροστά το μεγάλο στοίχημα των ολυμπιακών αγώνων του 2012…


Η ιστορία όμως έχει το πείσμα των από κάτω. Και είναι εκνευριστικά διδακτική. Το 1985 στους ίδιους δρόμους –για τις ίδιες σχεδόν αιτίες- εξελίχτηκαν μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις (που είχαν ως αποτέλεσμα μάλιστα τον θάνατο ενός αστυνομικού στα γεγονότα που ακολούθησαν). Πάλι οι πρωταγωνιστές ίδιοι: σε ένα μπλόκο ερευνάται το αυτοκίνητο ενός μαύρου κατοίκου, του Φλόιντ Τζάρετ. Με αφορμή ένα γελοίο φορολογικό παράπτωμα (παραποιημένο-πλαστό σήμα κυκλοφορίας) γίνεται έρευνα στο σπίτι του, κατά τη διάρκεια της οποίας πεθαίνει από καρδιακή ανακοπή η μητέρα του Cynthia. Τις επόμενες μέρες ένα κύμα οργής σαρώνει την πλέον υποβαθμισμένη γειτονιά του Τότεναμ γνωστή και ως εξέγερση του Broadwater Farm.


Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, η περιοχή «αναπλάθεται» με την κατασκευή τεράστιων συγκροτημάτων εργατικών κατοικιών (Broadwater Farm Housing), που αποκτούν σχεδόν άμεσα –πέρα από τις αρχικές διακηρύξεις φτηνής και ποιοτικής στέγης- ένα χαρακτήρα περίφραξης, ελέγχου και υποτίμησης των κατοίκων τους. Οι ψευδαισθήσεις καταρρέουν μαζί με τις «ποιοτικές κατασκευές» του συγκροτήματος. Η περιοχή, με την εμφάνιση και του θατσερισμού στις αρχές του ‘80, περιθωριοποιείται, εγκληματοποιείται και γίνεται το «κακό παράδειγμα» που απαιτεί περαιτέρω αστυνομικό έλεγχο. Οι θατσερικές νομοτέλειες οδηγούν στην αύξηση των κρουσμάτων βίας από την αστυνομία στην περιοχή με αποκορύφωμα την δολοφονία της Cynthia Jarret. Με αφορμή τις ταραχές του 1985 στο Τότεναμ, για να εξορκιστεί ο «δαίμονας της εξέγερσης», αρχίζει μια νέα χωροταξική-πολεοδομική (και όχι μόνο) χειραγώγηση. Σήμερα ένα κομμάτι της περιοχής «εκκαθαρίστηκε» και είναι από τα πλέον ακριβά (και κατά βάση λευκά) προάστια της πόλης. Ένα μεγάλο κομμάτι του Τότεναμ στα ανατολικά παρόλ’ αυτά συνεχίζει να κατέχει τα πρωτεία ανάμεσα στις φτωχότερες και πλέον υποβαθμισμένες περιοχές της αγγλικής πρωτεύουσας.


Το Λονδίνο προετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες μέσα σε συνθήκες γενίκευσης της φτώχειας, με αφορμή την οικονομική κρίση. Οι σφαίρες των μπάτσων συμπεριφέρονται σαν έξυπνα όπλα τελευταίας τεχνολογίας. Ξέρουν να σημαδεύουν τις επικίνδυνες τάξεις: εκείνες που θα απαντήσουν στο πλιάτσικο της ζωής τους, εκείνες που με σφιγμένα δόντια υπομένουν, εκείνες που μπορούν να βάλουν φωτιά σε καθετί που θυμίζει τον πολιτισμό της εξουσίας… Σε κείνες που αυτές τις μέρες «πλιατσικολογούν» πολυκαταστήματα, ρίχνουν πέτρες στους μπάτσους και βάζουν φωτιά στα λαμπερά σύμβολα του εμπορεύματος. Η οργή δε χρειάζεται μετάφραση. Και είμαστε με το μέρος της…

Πηγή: thersitis.gr/