«Η γη ανήκει σε όλους μας είναι δική σας και δική μου. Δυστυχώς, όμως, έχουμε εθνικούς, οικονομικούς, και θρησκευτικούς φράχτες και ζώντας πίσω απ αυτούς μιλά με για αδελφότητα, για αγάπη, για ειρήνη, για Θεό. Για να γνωρίσουμε πραγματικά τι είναι Αγάπη πρέπει να ρίξουμε όλα αυτά τα φράγματα και πρέπει αυτό να το αρχίσει ο καθένας μας από τον εαυτό του».
Αν θεωρήσουμε ότι οι οικονομικο-πολιτικοί στοχαστές στις θεωρίες τους αναλύουν την έννοια της συναλλαγής χρήματος ή αγαθών στις ανθρώπινες κοινωνίες, ο Τζίντου Κρισναμούρτι δεν μπορεί να θεωρηθεί πολιτικός στοχαστής. Παρ’ όλα αυτά, όπως και ο ίδιος δεν ήθελε να χαρακτηριστεί με κάποια εθνικότητα ή κάποια θρησκεία, αναγκαζόμαστε να τον θεωρήσουμε πνευματικό δάσκαλο της ελευθερίας και ας μην έχουν σημασία οι ταμπέλες και τα ονόματα ούτε για εμάς ούτε και για τον ίδιο.
Ο Τζίντου Κρισναμούρτι (αγγλ.: Jiddu Krishnamurti) γεννήθηκε στο χωριό Μαντάναπαλί, 150 χιλ. από το Μαδράς (Ινδία), στις 12 Μαΐου 1895. Την ιστορία της ζωής του όμως θα έπρεπε να την αρχίσει κανείς 20 χρόνια νωρίτερα, στα 1875, όταν η Έλενα Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ ίδρυσε στη Νέα Υόρκη τη Θεοσοφική Εταιρεία. Οι αρχές της εταιρείας, που παραρτήματά της έγιναν στην Ινδία, στην Αγγλία και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου, βασίζονταν σε πολλές εσωτερικές και μεταφυσικές διδασκαλίες όπως της Καμπαλά, των Γνωστικιστών, Ινδουϊστών, Βουδιστών κλπ.
Η μια από τις δυο βασικές πίστεις της εταιρείας, που έχει σημαντική σχέση με τον Κρισναμούρτι, ήταν οτι στο τέλος του 19ου αιώνα μια ανώτερη πνευματική οντότητα, που πιθανόν είχε παλαιότερα ενσαρκωθεί σαν Χριστός, θα παρουσιαζόταν πάλι στον κόσμο χρησιμοποιώντας σαν «όχημα» κάποιο ανθρώπινο σώμα, γεννημένο για αυτό το σκοπό και ειδικά προετοιμασμένο και θα γινόταν ο νέος Παγκόσμιος Διδάσκαλος.
Στα 1909, όταν ο Κρισναμούρτι ήταν 14 ετών, «ανακαλύφθηκε» από έναανώτερο ιεραρχικά στέλεχος της Θεοσοφικής Εταιρείας, που πρόεδρός της ήταν πια η Ανν Μπέζαντ. Σύμφωνα με τις διάφορες ενδείξεις που είχαν από τα βιβλία που μιλούσαν για την εμφάνιση του Παγκόσμιου Διδασκάλου, θεώρησαν οτι ο Κρισναμούρτι ήταν το πρόσωπο που περίμεναν.
Με την τελική έγκριση του πατέρα του, μεταφέρθηκε αυτός κι ο αδελφός του στην Αγγλία, όπου του δόθηκε η καλύτερη δυνατή μόρφωση και τον προετοίμασαν για το ρόλο του Παγκόσμιου Διδασκάλου, ενώ του ίδρυσαν το «Τάγμα του Αστέρα» που σύντομα απόκτησε μια τεράστια περιουσία από τις δωρεές των πάμπλουτων μελών του, περιουσία που περιελάμβανε εκατομμύρια σημερινές λίρες κι έναν πύργο στην Ολλανδία με χιλιάδες στρέμματα γύρω του.
Το μέλλον έμοιαζε «λαμπρό» και εύκολο. Ώσπου, ύστερα από μια παράξενη, οδυνηρή, σωματική και ψυχική εμπειρία, τον Αύγουστο του 1922, και το θάνατο του αδελφού του, τον Νοέμβριο του 1925, έφτασε στη μεγάλη στροφή της ζωής του, τον Αύγουστο του 1929, όπου σε μια ομιλία του στην Ολλανδία, μπροστά σε κοινό 3.000 «πιστών» διέλυσε το «Τάγμα του Αστέρα», επέστρεψε όλη την περιουσία του στους δωρητές και δήλωσε ανάμεσα στ' άλλα πώς η Αλήθεια είναι μια χώρα χωρίς κανένα δρόμο προς αυτή, πώς δεν πρέπει να σχηματίζονται οργανισμοί που να καθοδηγούν τους ανθρώπους, να τους προσηλυτίζουν σε κάποιο ιδιαίτερο δρόμο, γιατί καθώς η Αλήθεια δεν έχει όρια και σχήμα, δεν μπορεί να οργανωθεί και είναι απλησίαστη μέσω οποιασδήποτε θρησκείας, σχολής, αίρεσης ή οργάνωσης. Και, τέλος, διαδήλωσε την επιθυμία του να αφιερώσει τη ζωή του στο να βοηθήσει τους ανθρώπους να είναι απόλυτα και χωρίς όρια ελεύθεροι.
Από τότε ταξίδευε συνέχεια σ' ολόκληρο τον κόσμο, εκφωνώντας ομιλίες που ο ίδιος αποκαλούσε κουβέντα ανάμεσα σε φίλους, αποτρέποντας αυτούς που τον άκουγαν να θεωρούν τους εαυτούς τους οπαδούς ή μαθητές, δηλώνοντας πώς οι μαθητές καταστρέφουν το δάσκαλο και ο δάσκαλος τους μαθητές. Έχουν γραφεί γύρω στα 80 βιβλία, μερικά από τον ίδιο-ενώ τα περισσότερα είναι απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του. Ίδρυσε σχολεία στην Ινδία, στην Αγγλία και στην Αμερική, δηλαδή δημοτικά και γυμνάσια, όπου τα παιδιά παίρνουν την κλασσική και ακαδημαϊκή μόρφωση της πατρίδας τους, μέσα όμως σ' ένα σύστημα ελευθερίας, που δε βασίζεται στην τιμωρία και την ανταμοιβή αλλά στις αληθινές αμοιβαίες σχέσεις δασκάλων και παιδιών που μαθαίνουν μαζί για τους εαυτούς τους.
Ο Τζ. Κρισναμούρτι πέθανε στις 17 Φεβρουαρίου 1986 στο Οχάϊο της Καλιφόρνια. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του αποφάσισε να αφήσει να ηχογραφούνται και να μαγνητοσκοπούνται οι ομιλίες του, ώστε και μετά το θάνατό του να μπορεί όποιος θέλει να έρθει σε άμεση επαφή με όσα είπε χωρίς να χρειάζονται ενδιάμεσους ερμηνευτές ή σχολιαστές. Έτσι, οποιοσδήποτε σήμερα θελήσει να παρουσιαστεί σαν μαθητής του που μπορεί να μεταφέρει τη διδασκαλία του, απλώς λέει ψέμματα.
Ο Κρισναμούρτι υπήρξε τελικώς ένας παγκόσμιος διδάσκαλος. Παρ’ όλο που είχε γεννηθεί από Ινδούς γονείς, δε σταμάτησε να δηλώνει ότι δεν είχε καμιά εθνικότητα, ότι δε συνέχιζε καμιά παράδοση και δεν ανήκε σε καμιά οργάνωση. Ο ίδιος βίωσε όλα όσα έλπιζε πως θα μάθουν εκείνοι που τον άκουγαν.
O Κρισναμούρτι επισκέφτηκε τέσσερις φoρές την Ελλάδα: το Δεκέμβριο του 1930, τον Ιούνιο του 1933, το Μάρτιο του 1954 και τo Σεπτέμβριο τoυ 1956, ενώ ήταν πιθανόν ότι θα την επισκεπτόταν για άλλη μία πέμπτη φορά το Σεπτέμβριο του 1986, αλλά δεν πρόλαβε, αφού το Φεβρουάριο αυτής της χρονιάς έφυγε από τη ζωή.
Θα επανέλθουμε…
[…]Η αλήθεια είναι μια χώρα χωρίς κανέναν δρόμο προς αυτήν. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να έρθει σε αυτήν μέσα από οποιονδήποτε οργανισμό, οποιοδήποτε «πιστεύω» οποιοδήποτε δόγμα, ιερωμένο ή τελετουργία ούτε μέσα από φιλοσοφική γνώση και ψυχολογικές τεχνικές. Πρέπει κανείς να τη βρει στον καθρέπτη στον σχέσεων, μέσα από την παρατήρηση και όχι μέσα από την διανοητική ανάλυση ή ενδοσκοπική ανατομία. Ο άνθρωπος έχει χτίσει μέσα του εικόνες, για να έχει μια αίσθηση ασφάλειας, εικόνες θρησκευτικές, πολιτικές, προσωπικές. Αυτές εκδηλώνονται σαν σύμβολα, ιδέες, πεποιθήσεις. Το βάρος τους κυριαρχεί στις σχέσεις του ανθρώπου, στις σχέσεις του στην καθημερινή ζωή. Το περιεχόμενο αυτής της συνείδησης, είναι η ίδια η συνείδηση. Το περιεχόμενο είναι κοινό σε όλη την ανθρωπότητα. Η ατομικότητα, είναι το όνομα, το σχήμα και η επιφανειακή διαπαιδαγώγηση που αποκτά από το περιβάλλον του. Η μοναδικότητα του ατόμου δεν έγκειται στο επιφανειακό αλλά στην πλήρη ελευθερία του από περιεχόμενο της συνείδησης.
Η ελευθερία δεν είναι αντίδραση, η ελευθερία δεν είναι επιλογή. Είναι ανθρώπινη υποκρισία το ότι επειδή έχει επιλογές ο άνθρωπος είναι ελεύθερος. Ελευθερία είναι η καθαρή παρατήρηση χωρίς κατεύθυνση, χωρίς τον φόβο της τιμωρίας και της ανταμοιβής. Η ελευθερία είναι χωρίς κίνητρο, η ελευθερία δεν βρίσκεται στο τέλος της εξέλιξης του ανθρώπου αλλά στο πρώτο βήμα της ύπαρξης. Με την παρατήρηση αρχίζει κανείς να ανακαλύπτει την έλλειψη ελευθερίας. Η ελευθερία βρίσκεται στην επίγνωση χωρίς επιλογή.
Η πλήρης άρνηση είναι η ουσία του θετικού. Όταν υπάρχει άρνηση όλων εκείνων που δεν είναι αγάπη- επιθυμία, ευχαρίστηση- τότε υπάρχει αγάπη, με την δική της συμπόνια και νοημοσύνη.
[…]Εάν είστε μία ένωση ανθρώπων που ανακαλύπτουν και όχι που έχουν ήδη βρει• που δεν προσφέρουν πνευματικές διακρίσεις• εάν είστε μία ένωση ανθρώπων που είναι ανοικτοί όχι μόνο σε μένα ή σε ειδικούς• εάν είστε μία ένωση ανθρώπων που ανάμεσά τους δεν υπάρχουν ούτε ηγέτες ούτε οπαδοί, τότε υπάρχει κάποια ελπίδα γι' αυτή την ένωση στον κόσμο.
[…]Στην αληθινή πνευματικότητα δεν υπάρχει η διάκριση μαθητή και δάσκαλου, του ανθρώπου που κατέχει τη γνώση και του ανθρώπου που δεν την κατέχει...
Τζίντου Κρισναμούρτι
Συνέχεια...
